Wtem! Siedemset!

Miesiąc temu kupiłem sobie smartfon (Redmi Note 6 Pro). Wbrew pozorom jest to niebywała nowina: To pierwsze moje urządzenie tego typu! Tak, tak – piszący te słowy, bynajmniej nie antytechniczny dziad – aż do kwietnia roku pańskiego 2019 posługiwał się staroświecką komórką (Nokią 105), która nie posiadała nawet funkcji stopera.

Samouwielbienie sprawiło, że jedną z pierwszych stron internetowych, którą odwiedziłem na ekranie smartfona, był Blogrys. Zmroziło mnie. Okazało się, że poprzedni layout blogu nie posiadał wersji mobilnej, wskutek czego notek na małym ekranie praktycznie nie dało się czytać. Wiersze się nie łamały. Pospiesznie zmieniłem skórkę na równie minimalistyczną, lecz zdecydowanie nowocześniejszą.

Jednocześnie, grzebiąc pod maską blogu, dostrzegłem zdumiony cyferki 699. Poniższa notka jest zatem jubileuszową, siedemsetną. Doprawdy nie wiem, jakim sposobem licznik tak prędko się nakręcił, skoro od sierpnia praktycznie nie bloguję. Kontynuując jednak tradycję dwóch ostatnich „setek” skorzystam z okazji i wymienię najlepsze, moim zdaniem, wpisy z przedziału 601-699:

• recenzja „Mistrza i Małgorzaty”, będąca odświeżoną wersją mojego bardzo starego tekstu sprzed ponad piętnastu lat;
• recenzja „Braci Karamazow” (oraz „Idioty”), w której na początku imitowałem styl Dostojewskiego, oczywiście bezbłędnie;
• recenzja „Tego” Stephena Kinga, w której skrytykowałem i pierwowzór, i obie ekranizacje, ale przy okazji opowiedziałem o horrorze własnego dzieciństwa;
• seria sążnistych wpisów o Ekwadorze, w którym gościłem przez prawie dwa miesiące latem 2017 r.;
• opis prześwitu Sloane’a, zaskakującego zjawiska matematycznego związanego z rozkładem „popularnych” liczb – jest to pierwsza i jak na razie ostatnia notka w historii Blogrysu, która trafiła na główną stronę Wykopu;
• składanka z niezapomnianymi szlagierami lat 90.;
• rozprawa na temat liczbowego oceniania książek (plus uzupełnienie);
• biogram pewnego niesamowitego Norwega, który, chociaż nie umiał pływać, zbił tratwę z bali i przepłynął przez pół Pacyfiku (tutaj druga część).

Uaktualniłem też stronę gromadzącą wszystkie najlepsze wpisy z trzynastoletniej historii blogu.

500 plus 100

To już sześćsetna notka!

Z okazji poprzedniego jubileuszu przygotowałem zestawienie The Best of Blogrys. Kolejna „setka” jest naturalnym momentem na jego aktualizację. Wyróżnię okrągłe dziesięć wpisów z minionych dziewiętnastu miesięcy.

TURYSTYKA
Sylwestrowy pobyt w Barcelonie – opisany topograficznie
Wakacyjna podróż po Włoszech – opisana alfabetycznie
Zimowa wizyta w Maroku – opisana kulturowo (tutaj druga część)

LITERATURA
Recesej poświęcony wyśmienitej historii powszechnej spod pióra Andrew Marra
Nie polubiłem Anny Kareniny (ani Anny Kareniny)

AMBITNIE
O homoseksualizmie i genderyzmie
Nie bój się Trumpa

PROJEKT BLOGRYS
Jak pisać fikcję – wielka kompilacja rad udzielonych przez znanych pisarzy
Najlepsze cytaty z Nowego Testamentu

I na koniec ciekawostka statystyczna. Jak zmieniało się przez lata moje tempo blogowania?

Napisanie pierwszych stu notek zajęło mi 333 dni.
Następnych stu – 574 dni.
Trzecia setka – 849.
Czwarta setka – 718.
Piąta setka – 842.
Szósta setka – 550.

Poniżej roku na 100 notek pewnie już nigdy nie zejdę. Życie.

____________________
Coca-Cola 600, którego logo ozdobiło jubileuszową notkę, jest najdłuższym wyścigiem najważniejszej NASCAR-owej serii. Liczy aż 400 okrążeń, które sumują się do 600 mil, czyli blisko tysiąca kilometrów. Przejazd zajmuje około czterech godzin. Rozpoczyna się późnym popołudniem, gdy jeszcze jasno świeci słońce. Potem zapada zmierzch, a ostatni etap kierowcy pokonują przy sztucznym oświetleniu.

Amerykanie mają cierpliwość, żeby oglądać takie widowiska.

500

Na początku października Blogrys obchodził dziewiąte urodziny. „Dziewięć” to mało zgrabna liczba (choć kto pamięta przezwisko bohaterki Kapelusza za sto tysięcy Adama Bahdaja?), o półtora rzędu wielkości mniej okrągła niż „pięćset”. Tamtej rocznicy nie uczciłem więc żadną notką, ale z okazji pięćsetnego wpisu warto przygotować coś specjalnego.

Odwrócone prawo Sturgeona głosi, że 10% wszystkiego to rzeczy znakomite. Nieskromnie zastosowałem tę regułę do Blogrysa i wybrałem 50 najlepszych notek (no, niekiedy krótkich artykułów…) z historii blogu. Pogrupowałem je tematycznie, a na samym końcu zgromadziłem subiektywny Top Ten.

Nowy Rok

Producent Blogrysa przysłał mailem podsumowanie mojej zeszłorocznej aktywności blogowej i przypomniał mi tym samym, że ostatnio nie najlepiej to wygląda:

Nie potrzebuję, rzecz jasna, zewnętrznego wykresu, by wiedzieć, że w 2014 r. zatrważająco rzadko łapałem za klawiaturę. Pomysły na blogowe notki zapisywałem skrupulatnie w dedykowanym pliku tekstowym, lecz w treść przekuwałem ich bardzo drobny ułamek. Gorzki żal rozlewa się również na teksty cięższego kalibru, czyli przeglądy, recenzje i artykuły popularno-naukowe tudzież popularno-filozoficzne; piszę ich przynajmniej dwa razy mniej niż bym chciał. Nie brakuje pomysłów, nie brakuje chęci, więc pewnie czasu nie starcza? O dziwo, starcza. Niska produktywność skorelowana jest przede wszystkim z niską motywacją. I cierpię, bo przecież pisanie sprawia moc frajdy w trakcie i mnóstwo satysfakcji po.

Na pewno ktoś kiedyś gdzieś ogłosił hipotezę – a może nawet skonstruował całą psychologiczną teorię – zgodnie z którą osoby cierpiące na brak motywacji znajdują wydumane usprawiedliwianie swej bezczynności. Otóż ja także znalazłem i przez parę miesięcy w nie wierzyłem: Pisać nie pozwalał mi rzekomo czteroletni, powolny laptop, któremu rozchybotał się lewy zawias ekranu. Wyobrażałem sobie, że gdy tylko kupię nowego notebooka, najlepiej MacBooka, to natychmiast odzyskam dryg i trzaskać będę jeden tekst za drugim.

A potem przeczytałem o Hemingwrite, crowdfundingowym projekcie maszyny do pisania na miarę nowych czasów. Hemingwrite wybija litery nie taśmą na papierze, lecz elektronicznym atramentem na ekranie, a gotowe dokumenty zamiast na biurko trafiają prosto do chmury. Pomysł w zasadzie zacny – sam chciałbym posiadać urządzenie elektroniczne służące tylko do pisania (i zintegrowane z Dropboksem) – choć zastrzeżenia budzi design obudowy, a nadzieją na szczęśliwe doprowadzenie przedsięwzięcia do końca nie napawają na razie losy innego e-inkowego wynalazku, opóźniającego się Earla.

Na Hemingwrite’a wpłacono dotychczas ponad ćwierć miliona dolarów. Kim są darczyńcy? Przed oczami wyobraźni pojawili mi się hipsterscy wannabe-pisarze, którzy siedzą w Starbucksach i zgarbieni „uwalniają swoje myśli” na kolorowych maszynach do pisania zamiast na wysłużonych laptopach. Ech, czy narzędzie ma aż takie znaczenie?

Moment samokrytycznej refleksji przyszedł natychmiast.

Raport WordPressa donosi, że w 2014 r. największą ilością wkliknięć cieszyły się notki Dziwne śruby (tutaj druga część), Konserwatyzm, liberalizm, socjalizm, Najlepsze z usłyszanych w 2013 (cz. 3) i Gender złamał mi rękę. Nie mam wątpliwości, że gdybym przez kilka miesięcy intensywnie blogował tylko o Norwegii, poglądach Janusza Korwina-Mikkego, muzyce oraz genderze, to statystki odwiedzin zostałyby szybko doładowane. Jednak w przeszłości zapowiadanie tematów prowadziło tylko do niedotrzymywania obietnic, więc tym razem się odeń powstrzymam. Obym po prostu blogował częściej. Hipsterską maszynę do pisania musi mi zastąpić Małpa Do Pisania. Opowiem przy następnej okazji.

Blogrys 2013

Kolejny rok za nami. W styczniu Blogrys zapełnią przeglądy najlepszych piosenek, filmów i książek, z jakimi zetknąłem się w ciągu minionych dwunastu miesięcy. Na razie pokuszę się, po raz pierwszy zresztą, o krótkie podsumowanie metablogowe.

W 2013 r. na Blogrysie ukazało się 49 notek i ok. 130 komentarzy. Nie znam pełnych statystyk odwiedzin, gdyż na My Operze wyłączono je dawno temu, a na WordPressa przeniosłem się dopiero w listopadzie. Blogrys na nowej platformie doczekał się zaledwie 600 (nieunikatowych) wejść, ale nie od razu Rzym zbudowano. Zadanie (od)budowy utrudniłem sobie co prawda rezygnując z konta na Facebooka i możliwości linkowania tam swoich wpisów, lecz dla osób nie znających dobrodziejstw RSS-a uruchomiłem moduł pozwalający na mailową prenumeratę nowych wpisów. Miło też połechtał moją próżność fakt, że Salantor dopiero co zarekomendował moją notkę u siebie na blogu. Dzięki.

Za najlepsze swoje wpisy z ubiegłego roku uważam:

• powtórkę z Matriksów, którą przedrukowała Gadżetomania
• recenzję Zero Dark Thirty, formalnie chyba najfajniejszy tekst filmowy, jaki udało mi się kiedykolwiek spłodzić
• podzielony na kilka odcinków przegląd piosenek z ubiegłorocznej Eurowizji
• recenzję graficznej powieści o Kubie Rozpruwaczu pt. From Hell; nie wykluczam, iż to najbardziej rzeczowa recenzja komiksu Alana Moore’a, jaka ukazała się w polskim internecie
• tłumaczenie artykułu Davida Graebera pt. O zjawisku oszukańczych etatów; nie dlatego, że swój przekład uważam za nader udany, ale dlatego, że tekst Graebera to wyśmienity esej
• recenzję fenomenalnego Grand Theft Auto V (w chwili obecnej licznik mojego stanu gry pokazuje 55%)
• przegląd norweskich przysłów i powiedzeń; odcinki trzeci i następne niebawem
• moje odkrycia dotyczące literackich kategorii

A co w garach? W 2014 r. na Blogrysie powinny ruszyć cztery nowe cykle notek. Po pierwsze, „ciekawostki z pogranicza historii, sztuki i religii, które gorliwie wynotowywałem podczas oglądania, a potem i czytania, Cywilizacji Kennetha Clarke’a” (cudzysłów bierze się stąd, że obiecywałem je jeszcze jesienią 2012 r.). Po drugie, „przegląd najlepszych odcinków Z Archiwum X„. Po trzecie (to już świeży koncept), rady dla pisarzy, bynajmniej nie moje, ale pochodzące od innych pisarzy, tyle że opatrzone moim dyskretnym komentarzem. Po czwarte, omówienie poszczególnych rozdziałów znakomitej „prawicowej” książki Ryszarda Legutki pt. Triumf człowieka pospolitego.

Mam też aż za dużo pomysłów na pojedyncze notki, więc jeśli tylko starczy czasu, od lutego Blogrys znów będzie zaskakiwał eklektycznością podejmowanych tematów. Od lutego – bo w styczniu, jak już wzmiankowałem, czekają Was Najlepsze z Usłyszanych, Obejrzanych i Przeczytanych w 2013.

Szczęśliwego Nowego Roku! Dziękuję za uwagę i stay tuned.

Sto wpisów później

Pierwszy miesiąc blogowania