Właśnie zorientowałem się, że w Radiu Nowy Świat w czwartkowym paśmie przedpołudniowym swoją audycję prowadzi Marcin Mann. Laureat naboru „Młode talenty”. Prywatnie syn Wojciecha Manna. Najważniejszego głosu Radia Nowy Świat.
Brałem kiedyś udział w konkursie na scenariusz filmowy. Zwyciężył starszy pan, jak się okazało, długoletni przyjaciel Andrzeja Wajdy, który osobiście wręczył mu na scenie nagrodę. „Tak się cieszę, że cię tu widzę”, powiedział wzruszony reżyser.
Wczoraj wieczorem słuchałem Radia 357, pogrobowca „starej” Trójki. Trafiłem przypadkowo na pierwszą miesięcznicę działalności stacji i nowy wariant legendarnej Listy Przebojów. Spłynęło na mnie — rychło w czas — olśnienie, że ponieważ mocne radia budują wokół siebie społeczność, często chodzi w nich o wspólne słuchanie muzyki, razem z prowadzącym audycję, który piosenki dla nas wybiera, i z tymi wszystkimi ludźmi, których nie znamy i nie widzimy, ale którzy niekiedy do Radia dzwonią. Tym sposobem tradycyjne radio staje się, w zależności od punktu widzenia, albo ostateczną bronią introwertyzmu — razem, ale jednak osobno — albo śmiertelnym wrogiem serwisów streamingowych rodzaju Spotify, w których każdy żyje i umiera samotnie.
LITERATURA: Która książka z akcją toczącą się w Polsce jest najlepiej rozpoznawalna w kontekście światowej historii literatury? Oczywiście Pan Tadeusz. W Wielkiej Brytanii analogiczną rolę pełni Duma i uprzedzenie, we Francji Trzej muszkieterowie, a w Stanach Zjednoczonych Przygody Tomka Sawyera. Metodologia wykazu jest z pewnością amatorska, uproszczona, internetowa, ale infografiki prezentują się elegancko i wyczerpująco. Obejmują cały świat, z Czarnogórą, Pakistanem, Filipinami oraz Angolą włącznie.
TECHNOLOGIA: Chcesz prowadzić nasłuch radiowy, ale nie masz w domu odpowiedniego sprzętu? Nic prostszego, kliknij tutaj. Możesz na przykład posłuchać tajemniczej „żużżałki” nadającej od lat siedemdziesiątych na częstotliwości 4625 kHz monotonny sygnał przerywany od czasu do czasu rosyjskimi słowami. Nie wiadomo, kto jest właścicielem stacji (najprawdopodobniej rosyjska armia), ani do czego służy. Jedna z bardziej przerażających hipotez głosi, że „żużżałka” to element systemu obronnego „Периметр” zwanego również „Martwą Dłonią”. Nadajnik umieszczono w głębi Rosji i jego zamilknięcie miałoby oznaczać, że został zniszczony w ataku nuklearnym. Wtedy nastrojone nań rosyjskie wyrzutnie w automatycznym odwecie wystrzeliłyby w świat swoje rakiety. Brrr.
DESIGN. Minimalistyczne okładki książek Przemka Dębowskiego oraz zaprojektowane przezeń „okładkowe plakaty” w stylu retro. A tutaj coś na dłuuugie godziny przeglądania w ten sam deseń: imponująca kolekcja ilustracji książkowych z całego świata. Naprawdę warto pogrzebać w archiwum.
FILMIKI. Na Wikipedii znajdziemy wykaz najczęściej oglądanych filmików na YouTubie. Ech, być jak Gangnam Style… 
CIEKAWOSTKI. Słowik kląska, szpak świszczy, skowronek dziędzieje, a jak gada jemiołuszka…? Oraz od zatrzęsienia innych ciekawostek. 
W pierwszej połowie 2007 r. podjąłem dwie doskonałe decyzje. Na mocy tej chronologicznie późniejszej, z mojego ówczesnego mieszkania zniknął telewizor. Początkowo nie przypuszczałem, że banicja będzie permanentna. Otóż chodziło mi najpierw tylko o to, by spontaniczne pstrykanie po kanałach nie kradło czasu, jaki po powrocie z pracy musiałem poświęcać na żmudną naukę do egzaminu z nudnego przedmiotu. Egzamin zdałem, ale na przynoszenie telewizora z komórki nie miałem ochoty. Urządzenie zawitało z powrotem do mieszkania dopiero wiele miesięcy póżniej, lecz zdegradowane do roli odbiornika sygnału z odtwarzacza DVD (a potem także i z konsoli). Natomiast telewizji już od blisko pięciu lat nie oglądam w ogóle ("w ogóle" oznacza, iż telewizor nie jest podłączony do gniazdka antenowego).
Słucham za to radia. O dziwo, polskiego, co dobitnie świadczy, że w sensie kulturowo-językowym wciąż bliżej mi do Polski niż do Norwegii. Odbiornik wi-fi brzęczy cały czas, choć przez 95% czasu słucham go pasywnie i pobocznie (oto wielka przewaga radia nad telewizją!). Percepcję wytężam tylko przy najciekawszych audycjach, których subiektywny przegląd przedstawiam poniżej. Zastrzegam od razu, że audycje (z dwoma wyjątkami) pochodzą z ramówek czterech najlepiej znanych mi stacji: Jedynki, Trójki, RMF Classic i TOK FM. Niezłą muzykę puszczają też w Czwórce (ukłon dla Misiołaka, który swojego czasu naprowadził mnie na najbardziej młodzieżowy kanał Polskiego Radia), ale nie znam tam żadnych "konkretnych", godnych polecenia programów. …
