Ale mądrzy ci Rzymianie!

Obeliks byłby innego zdania, jednak wygląda na to, że Rzymianie (starożytni) o życiu wiedzieli wszystko. Oddziedziczywszy zrozumienie spraw ludzkiego świata po Grekach, wzbogacili je własnymi doświadczeniami kulturowymi i politycznymi. Kto nie wierzy, niech odkurzy klasyków, porozmawia na klatce schodowej z sąsiadem-filologiem klasycznym lub niech przynajmniej przejrzy jakąś kolekcję łacińskich sentencji.

Taki właśnie pokaźny zbiór, ogłoszony przez polski portal Imperium Romanum, polecałem Waszej uwadze w poprzednim Kablu Od Internetu. Oczywiście, sam również go przepatrzyłem celem wynotowania subiektywnie najciekawszych aforyzmów.

Większość z nich przypadła mi do gustu ze względu na niebanalną treść (np. Assidue addiscens ad senium venio — Nieprzerwanie ucząc się, dochodzę ku starości), choć inne, znane mi od dawna w spolonizowanej wersji, przykuły oko łacińską formą (np. Quod licet Iovi, non licet bovi — Co wolno Jowiszowi, nie wolno wołowi, czyli swojskie „Co wolno wojewodzie, to nie tobie, smrodzie”). Jeszcze inne połączyły spostrzegawczość z urodą, jak na przykład przecudne, wieloznaczne Asinus asino pulcherrimus — Osioł osłu najpiękniejszy.

Tym sposobem mój prywatny zbiór światłych cytatów i mądrych aforyzmów poszerzył się o ponad pół setki pozycji zgromadzonych pod tagiem „łacina”. Zapraszam do przejrzenia.

Dowiecie się między innymi, że nudne zebranie w pracy najlepiej przerwać okrzykiem O spectaculum miserum et acerbum! i że od retorycznego pytania „co, ze mną się nie napijesz?” lepiej brzmi władcze aut bibat, aut abeat. Blogrys radzi – poznacie też źródło wielkiego dochodu dostepne dosłownie każdemu (magnum vectigal est parsimonia).

 

____________________
Ilustracja nagłówkowa jest fragmentem fotografii Tima Greena (Flickr, CC).